Friday, December 23, 2022

Rajkot: આ સાસુ-વહુ બનાવે શીરા જેવી ચીકી, સ્વાદ એવો કે દાઢે વળગશે

Mustufa Lakdawala,Rajkot : ગોળ અને શીંગદાણામાંથી બનતી ચીકીનો સ્વાદ દાઢે વળગી જાય છે. એમાં પણ ગુજરાતમાં રાજકોટની ચીકી સૌથી ફેમસ છે. રાજકોટની ચીકી ખાવા માટે લોકો દુર દુરથી આવે છે. આ સાથે જ રાજકોટની ચીકી વિદેશમાં પણ જાય છે.ત્યારે રાજકોટમાં મળતી એ-વન ચીકી લોકોના દાઢે ચોંટેલી છે. સૌથી મોટી વાત એ છે કે આ બિઝનેસને મહિલાઓ દ્વારા ચલાવવામાં આવે છે. સાસુમા પાસેથી પ્રેરણા લઈને આજે તેની વહુ પણ આ બિઝનેસ સંભાળે છે. આવો જાણીએ એ વન ચીકી વિશે.

રસિદાબેને જણાવ્યું હતું કે એ વન ચીકીના થડા પર હું છેલ્લા 45 વર્ષથી બેસુ છું. અને આ પહેલા મારા સસરા આ થડા પર બેસતા હતા. જે બાદ હું બેસુ છું. મારી બધી વહુઓને અમે કાઉન્ટર બનાવી દીધા છે.અને બધા આ બિઝનેસ સંભાળે છે. મને આનંદ છે હું અને મારી વહુઓ પણ આ બિઝનેસમાં છે. હું 20 જણાને નભાવુ છું.આ સાથે જ અન્ય પ્રાણીઓને પણ.અમારો બિઝનેસ પણ સારો ચાલે છે.

કૌશર મૌસેન કુરેશીએ જણાવ્યું હતું કે હું 4-5 વર્ષથી આ ચીકીના બિઝનેસમાં જોડાયેલી છું. અમે ઘર કામ કરવાની સાથે સાથે ઘરે જ ચીકીનો બિઝનેસ પણ કરીએ છીએ. મારા સાસુએ જ અમને પેલેથી જ શિખવ્યું છે કે તમે તમારા પગ પર ઉભા રહી શકો એ માટે ઘરનું કામ પણ કરતા રહો અને સાથે સાથે તમે જે પણ ચીકીનું વેચાણ કરી શકો તે કરો. અમે બંને આ વહુ કામ કરીએ છીએ. અમે સાસુની પ્રેરણા લઈને ઘરેથી પણ ચીકીનો વેપાર કરીએ છીએ.

હિનાબેને જણાવ્યું હતું. મારા સાસુએ મને આ બિઝનેસ શિખવ્યો છે. જેના કારણે આજે હું ખરેખર આગળ છું. હુ ખુદ પણ ચીકી બનાવું છું. અમે ખુદ ઘર ચલાવી શકીએ છીએ અને અમે પગભર  છીએ. જેથી અમારે કોઈ પાસે હાથ લાંબો કરવો ન પડે.

રસિદાબાના પુત્રમૌસેન કુરેશીએ જણાવ્યું હતું કે રોજ થડા પર અમારા બા બેસે છે. જો તેની તબિયત ખરાબ હોય અને બા 2 દિવસ થડા પર ન બેસે તો ગ્રાહક એવુ કહે છે ચીકી પછી પહેલા બાને કેમ છે. પહેલા બાની તબિયત પૂછે છે. અમારા બાએ મારી પત્ની અને મારા ભાભીને પણ આ કામ શિખવ્યું છે.

ગ્રાહકોને ગમે તેવી ચીકી અમે તેમને બનાવીને આપીએ છીએ. અમે તલ અને માંડવી, ચોકલેટ ફ્લેવર, બર્થ ડે સ્પેશિયલ, માવાચિકી, લાડુ સહિત અનેક પ્રકારની ચીકી બનાવીએ છીએ.અમારી ચીકી એવી છે કે વૃદ્ધ લોકો પણ ખાઈ શકે.કારણ કે અમે માવાચિકી પણ બનાવીએ છીએ।. અમે શુદ્ધ અને સારી ચિકી આપીએ છીએ.રાજકોટ પોલીસ પણ અમને સપોર્ટ કરે છે.

તમારા શહેરમાંથી (રાજકોટ)

Published by:Vijaysinh Parmar

First published:

Related Posts: